Shawn Pittman (US) Keepin The Blues Alive Deurne (NL) review & pictures: Freddie |
 |
Vandaag zijn we te gast in bij onze noorderburen in Vlierden en meer bepaald bij Theo en Martin Brouwers en hun organisatie ‘Keeping The Blues Alive’. Volgende maand hebben ze hier hun jaarlijks festival met o.a. Jeff Jensen die pas nog een denderend nieuw album uitbracht, The Mofo Party Band, onze eigenste Guy Verlinde met zijn Hound Dog Taylor project en nog verschillende anderen maar op deze zondagnamiddag verwelkomen ze hier Shawn Pittman. Voor ‘Keys and Chords’ is het de eerste maal dat we richting Hotel Thijssen afzakken maar met een steeds goed programma konden we het nu niet meer verzaken. Alhoewel Shawn Pittman aanzien wordt als een Texaan is hij officieel een autochtoon van de staat Oklahoma waar hij in het dorpje Talihina werd geboren. Vanaf zijn 8ste levenjaar werd hij door zijn moeder verplicht pianolessen te nemen al werd hij eerder geïnspireerd door het drumstel van zijn broer. Op zijn veertiende schakelde Shawn Pittman over op gitaar en daardoor kwam hij in contact met de blues van Lightnin’ Hopkins en Muddy Waters. De rest is geschiedenis. Shawn zijn laatste album werd uitgebracht door Delta Groove maar ‘Edge Of The World’ dateert evenwel al van 2011 en om zijn herinnering levendig te houden mag Shawn Pittman gerust terug eens de studio intrekken.
In het Brabantse dorpje Deurne/Vlierden werden we uitermate vriendelijk ontvangen door Theo, Martin en hun dames en blijkt dat iedere bezoeker bij ‘Keeping The Blues Alive’ persoonlijk welkom worden geheten en daarmee hebben ze natuurlijk al een streepje voor. Zoals altijd zijn we ruim op tijd om nog een babbeltje te kunnen slaan met de optredende artiest maar we beginnen vandaag met de begeleidingsband The Özdemirs. Met Erkan is het ook steeds weer een hartelijk weerzien en zo kunnen we ook kennismaken met de zonen Kenan (guitar) en Levent (drums) want na een beetje bijgepraat te hebben komen we bij Shawn Pittman. Op de vraag of er een nieuw album in de pipeline zit kan nog niet echt bevestigend worden geantwoord. Voor Shawn is het al een tijdje geleden dat hij nog optrad en zijn hoofddoel is het met liefde voor de blues doen en wanneer hij er zin in heeft. Natuurlijk is dit voor een Amerikaanse bluesartiest een beetje luxe wanneer je enkel hoeft te spelen wanneer het je past en niet uit noodzaak. Een klein beetje stress is er toch wel maar met een ‘Jack’ is alles zo verholpen.
Met nummers als ‘She’s Evil’, ‘One Of These Days’ en ‘I Smell Trouble’ van de CD ‘Movin’ & Groovin’ en songs als ‘Edge Of The World’ en ‘How Come It Is’ zitten we met het eerste deel zo los over het uur maar met deze steengoede blues maalt er hoegenaamd niemand om dat de avond er al zit aan te komen. Tijdens de ‘break’ worden hier alle aanwezigen getrakteerd op mini frikandellen en bitterballen en zo besluiten wij dat we hier graagh zijn.
Moesten ze in de blues een ‘Quality label’ uitreiken voor organisators van bluesconcerten zijn Theo en Martin Brouwers bij de eerste die dit label in ontvangst zouden moeten kunnen nemen en om met een quote voor Martin te besluiten…this was a hole in one!!! Een voor Keys and Chords zeer geslaagde eerste keer hier in Brabant! |
|
|
|
Ronde de klok van half vijf beginnen ze eraan voor wat een lange eerste set zou worden. Sterke blues en lekkere shuffles en vinden we dat Shawn ondanks het weinig spelen nog niets van zijn gevoel heeft verloren want hij zit meteen goed in het ritme wat niet van zijn gitaar kan worden gezegd maar Kenan van The Özdemirs heeft wel een backup bij en zo kan de show verder gaan. Opmerkelijk is dat hier in Hotel Thijssen niet meteen het gekende luidruchtige publiek aanwezig is maar diegene die komen om de blues te beleven met hart en ziel wat me doet besluiten moest ik naar onze noorderburen emigreren moet dit wel de plaats zijn, ik word er zelf een beetje onwennig van dat er met regelmaat wordt gevraagd of alles in orde is..alles dik in orde! Geluid, licht en achtergrondgeluid is perfect zoals het moet zijn, levendig maar niet storend.
Het tweede deel van het concert brengt meteen meer animo maar klaarblijkelijk heeft het niet te maken met de opwarmende geest van het eerste deel maar meer met de aanwezigheid van brother Jack. Ook opvallend is dat er minder eigen werk naar voren komt maar meer steengoede covers zoals JB Lenoir zijn ‘Mama, Talk To Your Daughter’, een nummer dat volgens Shawn tot de favorieten behoorde van Clifford Antone de stichter van de legendarische gelijknamige club in Texas en tevens mentor van de Vaughan broertjes.
nummer van de legendarische ‘Meters’ voelden we ons zelfs een beetje in New Orleans en daarmee bewezen ook Erkan zijn zonen Kenan en Levent dat ze van wanten weten en gestaag aan het groeien zijn tot goede bluesmuzikanten. Op de vraag van Shawn of er nog enkele Jack’s kunnen komen werd onmiddellijk positief op geantwoord al leek me dit nu niet de allerbeste ingeving van de avond mede door wat hij ons al in het begin had toevertrouwd. Too much words and too less music was daarvan het gevolg maar gelukkig ging het richting einde concert. Eddie Taylor zijn ‘Bad Boy’ ging er nog juist in maar na een zeer geslaagde avond werd het dan maar tijd om in een striemende regen terug huiswaarts te trekken.